17 november 2023 | Project
Interview: Luciënne Venner blikt terug op een bijzonder PlayLab
Luciënne Venner is een autonome kunstenares, die in 2017 afstudeerde aan de Gerrit Rietveld Academie. Verlangen, erotiek en de vrouwelijke identiteit zijn belangrijke thema’s in haar films en performances. Ze schrijft en regisseert haar eigen films, speelt erin mee, en maakt haar eigen filmmuziek. Op verschillende internationale filmfestivals viel haar werk in de prijzen. Eerder dit jaar werd ze na diverse selectierondes als enige Nederlander geselecteerd om deel te nemen aan het Apichatpong Weerasethakul Playlab in Yucatán, Mexico.
Hoe is je passie voor film ontstaan?
“Ruim acht jaar geleden werd op de Rietveld Academie een projectvoorstel van mij geselecteerd voor een wedstrijd om een one-take film te maken. Onder begeleiding van een professionele filmcrew mocht ik mijn eerste film realiseren. Ik had tot dusver geen ervaring met film, wel met het regisseren van live-performance. Het project was tevens een open filmset, dus open voor publiek. Behalve dat het een groot succes was, wist ik dat dit mijn pad was. Het was magisch: alles wat ik in mijn leven had geleerd, kon ik samenbrengen in film; performance, muziek, styling. De one-take methode is nog steeds een manier van werken die ik veel gebruik en verder heb ontwikkeld.”
Met welke verwachtingen ging je naar het PlayLab in Mexico?
“Het was voor mij een droom om met gelijkgestemden in de jungle een film te maken in tien dagen. En dat onder begeleiding van een grootmeester in mijn vak. Ik hoopte om als een nieuw mens terug te komen.”
Tekst gaat verder onder de afbeeldingen.
Hoe heb je je tijd daar uiteindelijk ervaren?
“Het was een paradijs; een van de mooiste periodes van mijn leven. Twaalf dagen stond mijn telefoon uit, want alles was zo goed geproduceerd dat ik niet bereikbaar hoefde te zijn. We werden zeer verwend met eten en met een goed verblijf. Er was een goede pre-productie gedaan, zoals het organiseren van locaties en een lokale cast. Hoewel ieder zijn eigen korte film maakte, voelde het als een collectief. Je maakt allemaal hetzelfde door op hetzelfde moment, en dat is heel bijzonder. Ik werk nooit met andere regisseurs, wat logisch is, maar nu waren we met bijna alleen maar regisseurs samen. Dat was echt magisch. Je spreekt dezelfde taal, die je dan eindelijk kan delen.”
Hoe was het om te werken met Apichatpong Weerasethakul?
“Api is een heel fijn mens. Ik voel me nog steeds erg verbonden met hem. Dat was meteen vanaf het begin al het geval. Hij heeft mij heel fijn begeleid in mijn creatieve proces. Hij is niet alleen een briljante filmmaker, maar ook een hele fijne coach en mentor. Ik hoop dat we elkaar nog eens zien.
Wat ik van hem heb geleerd, is vooral het leren kijken naar de wereld die zich om het onderwerp afspeelt en het vertalen van het hart van de film naar een locatie. Het inzoomen in een wereld, in materialen. Hoe je acteurs kan activeren. Werken met het concept van collage, open frame, en geen einde maken aan een scène, doordraaien en door laten spelen, en vooral al je zintuigen gebruiken.”
Luciënne Venner ontving van de VandenEnde Foundation een bedrag van € 2.000,- om aan het PlayLab te kunnen deelnemen.
