27 februari 2025 | Studiebeurs
Interview: Juliet Daalder ontwerpt haar eigen creatieve leven
Dat Juliet Daalder (1995) zou gaan acteren, was al vroeg duidelijk. Als tiener speelde ze grote rollen in films als Razend (2011) en de jeugdserie VRijland (2013). De keuze voor een professionele opleiding bracht haar uiteindelijk naar de overkant van de Noordzee, waar ze studeerde aan de Londense Royal Central School of Speech and Drama.
Hoe kwam je bij die opleiding terecht?
“Van jongs af aan had ik een passie voor de Engelse taal. Alles klinkt daar zoveel mooier en vloeiender. Vanaf mijn twaalfde sprak ik al veel Engels en ik was helemaal verliefd op het idee om in Amerika of Engeland te studeren.
Het kostenplaatje van een studie in het buitenland is geen grapje en het leek op dat moment geen reële optie. Daarom ben ik na mijn middelbare school eerst verhuisd naar Amsterdam om verder te werken aan mijn acteercarrière. Daar kwamen series zoals Noord/Zuid en een aantal korte films op mijn pad. Daarnaast auditeerde ik regelmatig, maar toch voelde het niet als de juiste plek voor mij.
In de nazomer van 2014 ben ik gaan auditeren voor parttime acteercursussen in Londen. Dit leek mij de perfecte manier om te kijken of ik me werkelijk in het buitenland zou willen vestigen en of de Londense toneelopleidingen bij mij zouden passen. Ik ben toen aangenomen voor het ‘Acting Diploma Foundation Year’ aan de Royal Central School of Speech and Drama. Deze opleiding duurde acht maanden. Na de cursus voelde ik me helemaal thuis in Londen en besloot ik, ondanks het kostenplaatje en het lage acceptatiepercentage, om toch te proberen om een fulltime toneelopleiding te gaan volgen.
Na maanden auditeren en ontelbare rondes werd ik, tegen alle verwachtingen in, aangenomen voor een bachelor Acting aan dezelfde opleiding. Aangezien ik daar al een diplomajaar had afgerond en ik de universiteit goed kende, voelde het als de juiste keuze. Ik had gelukkig al veel gespaard en werkte veel, maar de bijdrage van de VandenEnde Foundation was het laatste zetje waardoor het daadwerkelijk mogelijk werd om de opleiding te gaan doen. Daar ben ik erg dankbaar voor.”
Hoe blik je terug op je tijd daar?
“Als ik terugdenk aan mijn tijd daar is de eerste gedachte: ‘Poeh poeh, het was niet makkelijk!’ Het eerste jaar draaide om het terugkeren naar de basis en heel erg diep jezelf leren kennen, want hoe kan je jezelf totaal transformeren zonder dat jouw eigen gewoontes en trekjes daarin doorschijnen? Dit was een diepgaand proces waarbij ik vaak tegen mezelf aanliep.
We verdiepten ons veel in Shakespeare en Tsjechov. Ook al is mijn Engelse taalbeheersing goed: toch liep ik tegen de taalkloof aan en voelde ik dat ik drie keer harder moest werken voor hetzelfde resultaat dan mijn Engelse medestudenten.
In het tweede jaar voelde ik me sterker in mijn schoenen staan en had ik een betere connectie met de onderwerpen die we behandelden. We verdiepten ons meer in moderne literatuur, film en radio, en hadden samenwerkingen met regisseurs en experts van buitenaf.
Het laatste jaar van de opleiding richtte zich op de overgang van acteur in training naar het betreden van de bredere acteerindustrie als werkende acteur. In dat jaar speelde ik een droomrol in het toneelstuk Anatomy of a Suicide. Ik bloeide helemaal op en kwam er steeds meer achter wat ik belangrijk vind voor mijn carrière en voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Dat verschilde wel met het beeld dat ik had voordat ik met de opleiding begon.
Londen zelf is trouwens als stad geweldig om een toneelopleiding in te doen. Je bent omringd met mede-acteurs, gezelschappen en theaters, variërend van grote producties tot Fringe-voorstellingen. Het is de perfecte plek voor inspiratie. Tegelijk is Londen ook een hartstikke drukke en dure stad, dus ik voelde me ook vaak overweldigd.”
De tekst gaat verder onder de afbeeldingen.
Ondanks dat je in het derde jaar wordt voorbereid op de overstap naar het professionele werkveld, kan zo’n stap best ingewikkeld zijn. Hoe heb je dat ervaren?
“Daar heb je zeker gelijk in. Helaas is het in Engeland erg lastig om regelmatig audities te krijgen zonder agent, en dat kan erg beperkend voelen. Ik had het geluk dat ik met zowel een acteer-agent als een voice-over-agent de toneelschool uitkwam.
Mijn diploma-uitreiking was in december 2019. Drie maanden later begon de coronapandemie en stond alles ineens op zijn kop. Ik heb toen heel erg moeten stilstaan bij wat goed was voor mezelf, mijn vriend en onze relatie. De dag voordat de strenge lockdownregels begonnen, zijn we de stad uit verhuisd en in een busje naar het noorden van Engeland vertrokken. Hier ben ik verliefd geworden op bergbeklimmen en een wat simpeler bestaan.
Na wat rondtrekken heb ik uiteindelijk mijn thuis gevonden in een dorp tussen Manchester en Leeds. Ik reis nog steeds regelmatig naar Londen voor audities en klussen, en Manchester is om de hoek voor de BBC en dergelijke andere studio’s.”
Je zei eerder dat je beeld over wat je belangrijk vindt in je carrière en voor je persoonlijke leven in de loop van je studie is veranderd. In welk opzicht?
“De acteerdroom begon al van jongs af aan. Ik had zeker grootse ideeën over wat ik wilde bereiken. Daarbij lag de focus vooral op film en televisie. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik als tiener niet fantaseerde over Oscars en BAFTA’s.
Nu voel ik geen connectie meer met de dromen die ik toentertijd had. Ik voel me nu helemaal content met het creatieve leven dat ik voor mezelf heb ontworpen. Op dit moment werk ik voornamelijk als voice-over-artist, zowel vanuit huis als in Londen en Manchester. Daarnaast worden er momenteel de laatste puntjes op de i gezet voor een leuk project waarvan ik zowel de stem als het gezicht ben. Helaas mag ik daar op dit moment nog niets over zeggen verder.”
Welke tips zou je willen meegeven aan talenten die ook overwegen om een studie in het buitenland te gaan doen?
“Het is misschien een groot cliché, maar doe er alles aan om dicht bij jezelf te blijven. Luister daarbij altijd goed naar je onderbewuste: als iets niet goed voelt, dan is het niet juist.
Voor mij voelde het heel belangrijk om wat later te beginnen met de studie, dus niet gelijk na de middelbare school. Ik was pas 21 jaar toen ik aan de toneelschool in Londen begon. Dat was ouder dan de gemiddelde student, maar het voelde voor mij als het juiste moment en ik was er op dat moment klaar voor. Geef jezelf dus tijd om te leven, werken en jezelf beter te leren kennen.
Daarnaast woonde ik al een tijdje in Londen voordat ik de opleiding begon en had ik al een woonplek, werk en een leuke vriendengroep. Ik had het allemaal veel meer overweldigend gevonden als dat niet het geval was geweest. Een goed support-netwerk helpt onwijs!
En als laatste, maar daarom niet minder belangrijk: vergeet niet om plezier te hebben! Daar draait het leven uiteindelijk om.”
Voor haar opleiding aan de Royal Central School of Speech and Drama in Londen ontving Juliet Daalder in zowel 2016 als 2018 namens VDEF een studiebeurs van € 7.500,-.
